Deze blogpost is geïnspireerd door een intrigerende vraag uit een Kabbala-studiebijeenkomst: "Blijft de individualiteit van een  spiritueel ontwaakt persoon behouden bij het bereiken van een staat van eenheid, of gaat deze op in het alomvattende  Licht?" Deze vraag raakt aan de kern van onze menselijke ervaring en spirituele zoektocht, evenals aan de relatie tussen  onze fysieke existentie en ons spirituele wezen. 

Mijn spirituele zoektocht heeft altijd gecirkeld rond de paradoxale waarheid dat binnen het "niet weten" een dieper "weten"  bestaat. Dit heeft geleid tot het inzicht dat echte kennis en goddelijke verbinding zich uitstrekken voorbij de limieten van het intellect.
 
Dit domein van "niet weten" is voor mij geen vacuüm, maar een volheid. Het is een plek waar mysterie en belofte  samenkomen; een heilige ruimte waar de ziel het onuitsprekelijke aanraakt. De Joodse mystiek heeft me een taal gegeven  voor deze ervaring, maar het gevoel was er altijd al: een intuïtieve kennis dat alles aanwezig is, wachtend in het mysterie  om ontdekt te worden. 
 
Deze ontdekking biedt troost en inspiratie, leren mij dat door "ik weet het niet" te omarmen, ik een intiemer "weten" betreed.  Dit "weten" transcendeert taal en definities en is een directe connectie met het leven en zijn oorsprong. 
 
Mijn verkenning binnen de Joodse mystiek heeft me geleerd dat de structuur van de schepping, zoals de Kabbala die  onthult, gelijkstaat aan het kennen van een huis' blauwdruk. Het biedt een kijkje op de orde achter onze realiteit, maar  vervangt niet de ervaring van 'in het huis wonen'. Het leven, vol onzekerheden en verrassingen, nodigt ons uit voorbij dit  raamwerk te gaan en te leven in "ik weet het niet". 
 
Dit "niet weten" is een rijkdom aan mogelijkheden. Het betreden van het huis met zowel structuurkennis als de hoop en het  geloof in een geweldige levenservaring. Deze houding van openheid, die ons voorbereidt op verrassing en verwondering, is  waar het ware "weten" zich ontvouwt. 

De kabbalistische kosmologie onthult een gelaagd realiteit die zowel spiritueel als materieel is, geworteld in een  onbegrensde absolute eenheid. Hierin herdefinieert een oneindig potentieel zichzelf continu, uitmondend in een  realiteit van materie, vorm, en uiteindelijk menselijk bewustzijn. Het streven is dat deze nieuwe, eindige werkelijkheid evolueert naar  een hoger, alomvattend bewustzijn. 

Volgens de  Kabbala zijn engelen functionele krachten zonder fysieke vorm, waardoor ze onzichtbaar blijven voor onze  beperkte perceptie. In tegenstelling tot engelen bestaat de mens uit een combinatie van Wil en Ziel. Het lichaam, een  materiële uiting, vertegenwoordigt de Wil. De Ziel daarentegen is Licht, gegoten in een subtiele vorm, maar niet direct  materieel,  waardoor de Ziel, net als engelen, niet direct waarneembaar is. 

Engelen faciliteren verbindingspunten, grenzen en overgangsmomenten van de ene wereld naar de andere en van de ene  Sefira naar de andere. In het kabbalistische beeld van de Levensboom zou men kunnen zeggen dat op alle plekken waar  verbinding en groei kan plaatsvinden, evenals op de punten waar processen eindigen, de krachten van engelen actief zijn.  

De kabbalistische visie op de blauwdruk van de schepping biedt inzicht in onze plaats binnen deze spirituele hiërarchie en  onze relatie met engelen en andere spirituele krachten.
Vanuit menselijk perspectief zijn er vier werelden die de overgang van eenheid naar materie markeren, met engelen die  hun oorsprong vinden in de wereld van Yetzirah. Deze wereld is een bron van intellect, communicatie, emoties en  gevoelens, en vormt het toneel voor de meeste interacties tussen mensen en spirituele wezens. 
De mens bezit echter een breder bereik dan engelen, met een ziel afkomstig uit de wereld van Briah – een niveau hoger  dan de engelen – die zich manifesteert in het potentieel voor onvoorwaardelijke liefde. 
Tegelijkertijd is de mens verankerd in de wereld van Assiya, de wereld van materie en actie. Dit unieke vermogen om zich  te uiten vanuit drie werelden –  Briah (onvoorwaardelijke liefde), Yetzirah (emoties, gevoelens, intellect en communicatie)  en Assiya (actie en materie) –  verklaart de ambivalente relatie met engelen. 
Omdat mensen meestal onbewust tussen deze drie werelden navigeren, kunnen interacties met spirituele wezens variëren  van positief tot negatief en vaak onopgemerkt blijven. 

Wat betekent dit voor onze interactie met spirituele wezens? De kern ligt in het 'opklimmen' naar een hoger spiritueel  niveau, naar ons hoogste bewustzijnsniveau binnen de wereld van Briah, om zinvolle en positieve interacties met engelen  te faciliteren. Het proberen te benaderen van engelen vanuit onze meest basale positie in de wereld van materie en actie,  waar de egoïstische wil vaak de overhand heeft, zal doorgaans leiden tot ongunstige contacten voor de mens. 

Deze benadering verrijkt onze spirituele ervaringen en verdiept ook ons begrip van de complexe en verweven relatie tussen mens en het spirituele rijk, waarbij liefde de ultieme brug vormt tussen onze wereld en die van het ongeziene. 

​J.