Tijdens een recente open les begon ik met een simpele vraag aan de deelnemers: “Heb je het gevoel dat alles in de wereld  in een soort versnelling is gekomen?” De reacties waren verrassend eensgezind: ja, velen ervaren dat tijd steeds  sneller lijkt te gaan. Voor je het weet is de week alweer voorbij, alsof dagen door je vingers glippen zonder grip.  

​​Er zijn uiteraard veel verklaringen mogelijk voor dit fenomeen*. Een belangrijke ligt in de enorme hoeveelheid informatie die  we vandaag de dag verwerken. Waar nieuws vroeger vooral via de krant, radio of televisie tot ons kwam, is informatie nu  beschikbaar via talloze digitale kanalen. Iedereen die iets te zeggen heeft – of denkt te moeten zeggen – kan het direct  delen. Het resultaat is een constante, razendsnelle doorstroom van beelden, berichten, updates en nieuws uit alle hoeken  van de wereld. Iets wat in een verre tijdzone gebeurt, is binnen enkele seconden wereldwijd bekend. De vraag die hierbij  rijst is: hoe kan een mens met zoveel informatie omgaan? Is er een grens aan wat wij kunnen ontvangen en verwerken? 

​Maar buiten het wonderbaarlijke en legendarische aspect, biedt Kefitsat Haderech ook een metafoor voor iets diepers: een  verandering in bewustzijn. In de Kabbala wordt namelijk gesteld dat wie de hogere, spirituele werelden wil waarnemen –  werelden die niet onderworpen zijn aan fysieke wetten van tijd en ruimte – een andere waarnemingsmethode moet  ontwikkelen. In plaats van tijd te zien als lineaire opeenvolging van seconden, minuten en uren, stelt de Kabbala een  bewustzijn voor dat gericht is op oorzaak en gevolg – ofwel: op processen. 
Als tijdsperceptie plaatsmaakt voor procesperceptie, kunnen we zeggen dat tijdseenheden veranderen in stappen of  schakels van ontwikkeling. Niet: “hoeveel tijd kost iets?”, maar: “welke fase bevindt zich tussen oorzaak en gevolg?” 
Wanneer ik terugdenk aan mijn eigen ervaring voor een les – de manier waarop één minuut zich uitrekt in intensiteit en  activiteit – kan ik me afvragen: was dat een vorm van Kefitsat Haderech? Niet in fysieke zin, maar in het besef dat mijn  bewustzijn van tijd tijdelijk werd vervangen door bewustzijn van proces. Is het mogelijk dat wat mensen tegenwoordig  ervaren als versnelling, in feite een verschuiving is van tijdsperceptie naar procesbesef? 
Misschien, in plaats van dat we 'teveel informatie' verwerken, ontwikkelen we manieren om met die overvloed om te gaan.  Door van lineaire tijd over te stappen naar cyclisch of oorzakelijk denken. Door te leven in processen in plaats van in  kloktijd. Dit zou niet alleen een verklaring zijn voor het gevoel van versnelling, maar ook een opening naar een nieuw soort  bewustzijn. Een die – zoals Kefitsat Haderech suggereert – ruimte en tijd niet afschaft, maar overstijgt.  

J.

Na te hebben gedacht dat we alle denkprocessen, verlangens en emoties hebben ervaren en zowel in praktijk als theorie  hebben onderzocht, komen uiteindelijk twee fundamentele percepties naar voren die onze waarneming van het leven  bepalen. In de terminologie  van de Kabbala worden deze aangeduid als de perceptie van de "zwarte punt" waarmee we  onze reis in deze wereld  aanvangen, en de perceptie van het "oneindige licht". 

Het waarnemen van het Licht door de lens van de "zwarte punt" perceptie leidt tot helderheid; helderheid die ons het  begrip van eenheid laat ervaren. Echter, voor we deze helderheid kunnen bereiken, dient onze perceptie verfijnd te  worden. Vergelijkbaar met hoe de maan de zon tijdens een zonsverduistering tijdelijk verduistert, maar toch in beweging  blijft waardoor het licht uiteindelijk terugkeert, zo werkt ook onze perceptie van de "zwarte punt". Wij bezitten de capaciteit  om onze waarneming van de "zwarte punt" zodanig bij te stellen dat meer Licht en helderheid ons leven verlichten. 

Hoe bereiken we dit? 
De eerste stap is erkennen dat het om jouw eigen perceptie gaat. Vervolgens is het zaak te begrijpen hoe deze perceptie is gevormd, met het inzicht dat onze ervaringen altijd vanuit de "zwarte punt" perceptie aanvangen, en dat deze perceptie  uiteindelijk bedoeld is om ons tot het besef van eenheid te brengen. Dit inzicht en deze afstemming vormen de eerste  stappen richting ware helderheid. 

​
​J.