Tijdens een recente presentatie over Jezus vanuit een Joodse perceptie, deed ik enkele inzichten op die de Kabbalistische visie op spiritualiteit op een fascinerende manier verhelderen. De Kabbalistische filosofie biedt een uniek kader voor deze overwegingen, met name als het gaat om het onderscheiden tussen de vormen en wegen van spiritualiteit. In deze traditie wordt spiritualiteit beschouwd als een lijn, geen cirkel; het is een pad dat naar vooruitgang en dieper inzicht leidt, niet een gesloten lus die zichzelf herhaalt.

Ze kunnen structuur bieden, maar ook een hindernis vormen voor spirituele groei als ze niet flexibel en aanpasbaar blijven.

​Deze visie op spiritualiteit als een dynamisch en evoluerend pad helpt om de schijnbare verschillen tussen religies te  heroverwegen. Vaak liggen de verschillen meer in de vorm dan in de essentie. De uiterlijke manifestaties — rituelen,  symbolen, ceremonies, en dogma's — kunnen afstand creëren, terwijl de kern van wat ze zoeken universeel is: een  diepere verbinding met een Bron, bekend onder vele namen.
Dit universele verlangen doorsijpelt alle vormen van religieuze  en spirituele tradities. Net als cirkels kunnen dogma's nuttig  zijn voor structuur en continuïteit, maar ze worden  belemmerend wanneer ze te rigide en onveranderlijk worden, waardoor  ze de spirituele groei en het ontdekken van nieuwe  perspectieven hinderen. 
 
Naarmate ik deze paden verder onderzoek, realiseer ik me dat de vormen voornamelijk dienen als middelen om diepere  waarheden over te brengen. Hoe meer we de essentie begrijpen, hoe minder we afhankelijk zijn van strikte vormen.
Dit brengt me bij de vraag of deze vormen, als ze slechts dienen om ons naar de essentie te leiden, nog steeds  noodzakelijk zijn. Vormen zijn instrumenten voor menselijke perceptie, ontwikkeld vanuit onze behoeften en bedoeld om  aan die behoeften te voldoen. Ze helpen ons te begrijpen, te verbinden en te communiceren, maar ze zijn niet de essentie  zelf. De weg die elke religie biedt, is een manier om doelgericht en meetbaar vooruit te gaan.
Het is een fysieke, intellectuele,  en spirituele manifestatie van onze levenskracht. Dit pad stelt ons in staat om ons creatief  uit te drukken en te groeien, en  het moet evolueren net zoals levende organismen dat doen. Veel traditionele vormen zijn  te zwaar geworden, ze  belemmeren eerder de weg dan dat ze deze ondersteunen. 
 
Door mijn recente inzichten hoop ik anderen aan te moedigen hun eigen spirituele overtuigingen te onderzoeken.  Misschien vinden ze nieuwe manieren om hun verbinding met het hogere te verdiepen, vrij van de beperkingen van lang  gekoesterde vormen. Het afwijken van vertrouwde paden kan uitdagend zijn, maar biedt een bevrijdende stap naar een  dieper, persoonlijker begrip van spiritualiteit, waardoor we echte vrijheid in onze spirituele zoektocht kunnen ervaren. 

J.

Na te hebben gedacht dat we alle denkprocessen, verlangens en emoties hebben ervaren en zowel in praktijk als theorie  hebben onderzocht, komen uiteindelijk twee fundamentele percepties naar voren die onze waarneming van het leven  bepalen. In de terminologie  van de Kabbala worden deze aangeduid als de perceptie van de "zwarte punt" waarmee we  onze reis in deze wereld  aanvangen, en de perceptie van het "oneindige licht". 

Het waarnemen van het Licht door de lens van de "zwarte punt" perceptie leidt tot helderheid; helderheid die ons het  begrip van eenheid laat ervaren. Echter, voor we deze helderheid kunnen bereiken, dient onze perceptie verfijnd te  worden. Vergelijkbaar met hoe de maan de zon tijdens een zonsverduistering tijdelijk verduistert, maar toch in beweging  blijft waardoor het licht uiteindelijk terugkeert, zo werkt ook onze perceptie van de "zwarte punt". Wij bezitten de capaciteit  om onze waarneming van de "zwarte punt" zodanig bij te stellen dat meer Licht en helderheid ons leven verlichten. 

Hoe bereiken we dit? 
De eerste stap is erkennen dat het om jouw eigen perceptie gaat. Vervolgens is het zaak te begrijpen hoe deze perceptie is gevormd, met het inzicht dat onze ervaringen altijd vanuit de "zwarte punt" perceptie aanvangen, en dat deze perceptie  uiteindelijk bedoeld is om ons tot het besef van eenheid te brengen. Dit inzicht en deze afstemming vormen de eerste  stappen richting ware helderheid. 

​
​J.