Dit blog is geschreven naar aanleiding van de jaarlijkse bijeenkomst van Olamot in september, waar het thema Mens en  Wereld centraal stond. We onderzochten de menselijke voetafdruk op de aarde en de vraag hoe onze daden en intenties  sporen achterlaten. 
De periode van deze bijeenkomst valt samen met de eerste feestdag van het Joodse jaar: Rosj HaSjana, letterlijk het  hoofd van het jaar. Het is een moment om een spiritueel en intellectueel kader te schetsen voor een creatief en inspirerend  levensjaar. Binnen dit kader tekent de Thora een ontwikkelingsweg die gedragen wordt door drie pijlers – of in de taal van  de Thora: drie voeten, drie stappen. 

​In de Bijbel en de Joodse traditie krijgt de voet een diepe symbolische betekenis. Het Hebreeuwse woord regel (רגל)  betekent letterlijk voet, maar het verwijst ook naar stappen en zelfs naar de drie grote pelgrim feesten – Pesach, Sjavoeot  en  Soekot. Deze feesten worden ook wel de 'shlosha regalim' genoemd, de “drie voeten” of “drie stappen”.
Ze drukken een weg uit die ieder mens herkent:

• Vrijheid (Pesach) – loskomen uit wat ons gevangen houdt;
• Ontwikkeling (Sjavoeot) – richting en inzicht ontvangen;
• Structuur (Soekot) – een plek bouwen om in te wonen en te leven.

De voet is dus meer dan een lichaamsdeel: zij wordt een symbool van groei. Net zoals de tracker uit een spoor een heel  verhaal kan lezen, zo kunnen wij leren dat onze eigen voetstappen verhalen vertellen – over waar we vandaan komen, wat  ons drijft en waar we naartoe gaan. 
​
In het boek Genesis krijgt de mens een dubbele opdracht: de aarde bewerken (onderwerpen) en bewaren. Soms klinkt dat  tegenstrijdig: bewerken vraagt kracht, bewaren vraagt zorg. Maar samen vormen ze de balans die nodig is om  verantwoordelijkheid te dragen. Het Hebreeuwse woord voor “onderwerpen” (kavash) betekent letterlijk platwalsen,  effenen: een veld klaarmaken zodat er iets nieuws kan groeien. Eerst het kader, dan de zorg. 
Elke stap die wij zetten laat een afdruk achter, in de aarde en in de tijd. Onze voetafdruk kan iets kapot maken, of juist  ruimte openen voor iets nieuws. De vraag die steeds terugkomt is: wat voor spoor laat ik achter? 

Kabbalisten en mystici voegen hier nog een laag aan toe: ook zij zijn voortdurend bezig een voetafdruk te bestuderen – die 
van de Schepper. Want deze is, als men goed kijkt, overal in de werkelijkheid te vinden. 

Een bijzonder voorbeeld van deze symboliek is te vinden in de archeologie. In de jaren ’80 ontdekte de Israëlische archeoloog Adam Zertal in de Jordaanvallei enorme stenen structuren in de vorm van menselijke voeten. Hij dateerde ze in de vroege periode van Israëls vestiging in het land en zag ze als cultusplaatsen die verbonden waren met de shlosha regalim, de drie pelgrimsfeesten. 
Opvallend genoeg zijn de structuren zo groot dat ze pas vanuit de lucht goed zichtbaar zijn – alsof de “voetafdruk” bedoeld was om van bovenaf gelezen te worden.
Het woord pelgrim dat wij gebruiken, komt uit het Latijn (peregrinus) en betekent letterlijk “iemand die door de velden trekt” of “vreemdeling buiten het land”. In het Hebreeuws krijgt dit echter een heel andere betekenis. עלייה לרגל (aliyah la-regel) betekent letterlijk “opgaan” – of beter: “opstijgen” – naar de voet. Het gaat dus niet om een tocht door de velden, maar kan gezien worden als een opstijging, een nadering tot het heilige spoor: de voetafdruk van het goddelijke.

​Zo kan de voet ons leren hoe diep de relatie tussen mens en wereld is. Niet alleen letterlijk – omdat wij altijd met onze voeten op aarde staan – maar ook symbolisch: elke stap is een kans om onze verbondenheid met de wereld te beleven en vorm te geven. 

Welke voetafdruk laat jij achter in jouw wereld?

​J.

De kabbalistische kosmologie onthult een gelaagd realiteit die zowel spiritueel als materieel is, geworteld in een  onbegrensde absolute eenheid. Hierin herdefinieert een oneindig potentieel zichzelf continu, uitmondend in een  realiteit van materie, vorm, en uiteindelijk menselijk bewustzijn. Het streven is dat deze nieuwe, eindige werkelijkheid evolueert naar  een hoger, alomvattend bewustzijn. 

Volgens de  Kabbala zijn engelen functionele krachten zonder fysieke vorm, waardoor ze onzichtbaar blijven voor onze  beperkte perceptie. In tegenstelling tot engelen bestaat de mens uit een combinatie van Wil en Ziel. Het lichaam, een  materiële uiting, vertegenwoordigt de Wil. De Ziel daarentegen is Licht, gegoten in een subtiele vorm, maar niet direct  materieel,  waardoor de Ziel, net als engelen, niet direct waarneembaar is. 

Engelen faciliteren verbindingspunten, grenzen en overgangsmomenten van de ene wereld naar de andere en van de ene  Sefira naar de andere. In het kabbalistische beeld van de Levensboom zou men kunnen zeggen dat op alle plekken waar  verbinding en groei kan plaatsvinden, evenals op de punten waar processen eindigen, de krachten van engelen actief zijn.  

De kabbalistische visie op de blauwdruk van de schepping biedt inzicht in onze plaats binnen deze spirituele hiërarchie en  onze relatie met engelen en andere spirituele krachten.
Vanuit menselijk perspectief zijn er vier werelden die de overgang van eenheid naar materie markeren, met engelen die  hun oorsprong vinden in de wereld van Yetzirah. Deze wereld is een bron van intellect, communicatie, emoties en  gevoelens, en vormt het toneel voor de meeste interacties tussen mensen en spirituele wezens. 
De mens bezit echter een breder bereik dan engelen, met een ziel afkomstig uit de wereld van Briah – een niveau hoger  dan de engelen – die zich manifesteert in het potentieel voor onvoorwaardelijke liefde. 
Tegelijkertijd is de mens verankerd in de wereld van Assiya, de wereld van materie en actie. Dit unieke vermogen om zich  te uiten vanuit drie werelden –  Briah (onvoorwaardelijke liefde), Yetzirah (emoties, gevoelens, intellect en communicatie)  en Assiya (actie en materie) –  verklaart de ambivalente relatie met engelen. 
Omdat mensen meestal onbewust tussen deze drie werelden navigeren, kunnen interacties met spirituele wezens variëren  van positief tot negatief en vaak onopgemerkt blijven. 

Wat betekent dit voor onze interactie met spirituele wezens? De kern ligt in het 'opklimmen' naar een hoger spiritueel  niveau, naar ons hoogste bewustzijnsniveau binnen de wereld van Briah, om zinvolle en positieve interacties met engelen  te faciliteren. Het proberen te benaderen van engelen vanuit onze meest basale positie in de wereld van materie en actie,  waar de egoïstische wil vaak de overhand heeft, zal doorgaans leiden tot ongunstige contacten voor de mens. 

Deze benadering verrijkt onze spirituele ervaringen en verdiept ook ons begrip van de complexe en verweven relatie tussen mens en het spirituele rijk, waarbij liefde de ultieme brug vormt tussen onze wereld en die van het ongeziene. 

​J. 

​Deze interpretatie versterkt het idee van de Tempel als een plek waar de menselijke ziel zich kan verbinden met de goddelijke essentie. Het is een plek waar men kan streven naar een hoger niveau van bewustzijn en begrip, waar men kan leven met een gevoel van heiligheid en doelgerichtheid.

De innerlijke Tempel is ook de doelbestemming van de ziel. In het boek Job staat: "En wat is het deel van God van boven, en het erfdeel van de Almachtige uit de hoogten?" (Job 31:2). Deze vers is bij wijze van spreken en in latere taal omgezet 
in de kabbalistische teksten tot een beschrijving van de ziel van de mens . 
De ziel als een deel van de goddelijkheid, die een interne reis maakt vanuit de slavernij in Egypte, waar het onderworpen was aan de laagste deel van de menselijke wil, aan het lichaam en aan de materiele wereld. De reis gaat verder met 40 jaar in de woestijn, een periode die staat voor alle interne worstelingen en strijden binnen de mens, tot het bereiken van de plek van verbinding: de Tempel.

Deze interpretatie versterkt het idee van de Tempel als een plek waar de menselijke ziel zich kan verbinden met de goddelijke essentie. Het is een plek waar men kan streven naar een hoger niveau van bewustzijn en begrip, waar men kan leven met een gevoel van heiligheid en doelgerichtheid.

​De kennis van de Tempel is belangrijk omdat het ons helpt om de wereld te zien als een plek van goddelijke creativiteit en mogelijkheid. Het is een herinnering dat de Tempel niet alleen een plek is van het verleden, maar een voortdurende uitnodiging om te bouwen, te verbinden en te groeien in onze eigen tijd en plaats.

Het is ironisch dat Newton's werk uiteindelijk is komen rusten op loopafstand van de Tempelberg in Jerusalem.
Zijn zoektocht naar de Tempel is een symbool geworden van de eeuwige zoektocht van de mensheid naar begrip, verbinding en transcendentie.

De Tempel, zowel in zijn fysieke als innerlijke vorm, blijft een bron van inspiratie en inzicht. Het is een plek waar wetenschap en spiritualiteit samenkomen, waar het verleden en het heden elkaar ontmoeten, en waar de menselijke ervaring zich verbindt met het eeuwige en het goddelijke.
​Het is een plek die ons oproept om te zijn wie we werkelijk zijn, om te leven in afstemming met onze diepste waarheden, en om de wereld te zien als een mysterieuze en prachtige plek van goddelijke creativiteit. En misschien wel het meest troostrijke van alles is het besef dat we de Tempel nooit echt kunnen verliezen; zolang we begrijpen dat we deze heilige ruimte altijd in ons dragen, blijft de Tempel levend en aanwezig in ons leven.

Link: The national library of Israel

Kabbala is een joodse mystieke traditie die zich richt op het begrijpen van de goddelijke aard van het universum.
Het heeft veel overeenkomsten met andere esoterische en mystieke tradities, zoals het soefisme en het hindoeïsme.
​In dit essay zal ik de Kabbala vergelijken met deze en andere tradities, om hun overeenkomsten en verschillen te benadrukken. ​

​Een ander belangrijk aspect van Kabbala is het gebruik van symbolen en mystieke teksten om spirituele inzichten te bereiken. Dit is vergelijkbaar met het gebruik van mantra's en meditatieve technieken in het hindoeïsme en het soefisme.
In alle drie de tradities wordt het gebruik van symbolen en mantra's beschouwd als een manier om het bewustzijn te verhogen en toegang te krijgen tot hogere spirituele werelden.

Een kenmerk van de Kabbala is het bijzondere belang dat wordt gehecht aan de studie van heilige teksten. Kabbalisten geloven dat de Thora, het heilige boek van het jodendom, gecodeerde inzichten bevat over de goddelijke aard van het universum. In bepaalde stromingen binnen het hindoeïsme en het soefisme ligt de nadruk ook op directe spirituele ervaringen of praktijken, zoals meditatie en devotionele dienstbaarheid, maar dat betekent niet dat de studie van heilige teksten wordt genegeerd. In feite zijn in zowel het hindoeïsme, met teksten als de Veda's en Upanishads, als in het soefisme, met de Koran en Hadith, heilige teksten van groot belang voor het begrijpen van de goddelijke aard van het universum. Het evenwicht tussen directe ervaring en tekstuele studie varieert echter binnen en tussen deze tradities.

Een verschil tussen Kabbala en andere esoterische tradities is de manier waarop de relatie tussen de mens en de goddelijke kracht wordt begrepen. In de Kabbala wordt de mens beschouwd als een partner van God, met de mogelijkheid om de wereld te transformeren en te verbeteren. In het hindoeïsme en het soefisme wordt de mens echter beschouwd als een onderdeel van het goddelijke geheel, zonder enige afzonderlijke identiteit. 

Tot slot is er het verschil in praktijk tussen de verschillende tradities. Kabbalisten richten zich op meditatie en contemplatie om inzicht te krijgen in de goddelijke aard van het universum. In het hindoeïsme wordt meditatie ook gezien als een belangrijk middel om toegang te krijgen tot hogere bewustzijnstoestanden, maar er is ook aandacht voor fysieke yogaoefeningen en devotionele praktijken. Het soefisme legt de nadruk op devotionele praktijken, zoals het reciteren van gebeden en het uitvoeren van rituelen, evenals het beoefenen van meditatie.

In conclusie, terwijl de Kabbala veel overeenkomsten heeft met andere esoterische en mystieke tradities, zoals het geloof in de eenheid van alle dingen en het gebruik van symbolen en mystieke teksten, zijn er ook duidelijke verschillen in de manier waarop de relatie tussen mens en goddelijke kracht wordt begrepen en de praktijken die worden gebruikt om spirituele inzichten te bereiken. 

Het is belangrijk om deze overeenkomsten en verschillen te begrijpen, niet alleen om een beter begrip te krijgen van de Kabbala, maar ook om inzicht te krijgen in de gemeenschappelijke spirituele grondslagen van de mensheid en de diverse manieren waarop deze worden uitgedrukt in verschillende culturele contexten.

​J.